Bakit kami mga aktibista: Bukas na liham sa lahat ng magulang
Philippine Daily Inquirer, Agosto 29, 2019
Malayang salin mula sa Ingles ni Greg Bituin Jr.
Walang alinlangang tayo'y nasa panahon ng ligalig. Lahat ng hintuturo mula sa pamahalaan at masmidya ay tila nakaturo sa mga estudyanteng aktibista bilang "salot ng bayan" sa pinakamabuti, at tagakalap ng kasapi ng rebeldeng grupong komunista sa pinakamasahol. Alam naming maaari ninyong maramdamang dapat ninyo kaming protektahan mula sa galamay ng ating kasundaluhan, kapulisan, at iba pang elemento ng estado sa pamamagitan ng pagsira ng aming loob mula sa pagtungo sa mga lansangan... ngunit nais naming maglaan kayo ng panahon upang maunawaan kung bakit sa pangunahin ay naging aktibista ang inyong mga anak.
Nananahan ang inyong mga anak sa daigdig kung saan sa bawat sulok ng kanilang mga mata, ay napapalibutan sila ng mga resulta ng isang lipunang hinati-hati ng di mapigil na kapitalismo.
Sa kanang bahagi nila, nahaharap sila sa mga pulitikong hindi iniisip ang mga taong dapat nilang paglingkuran. Oras-oras, binibigo sila ng mga taong ginawang karera ang serbisyo-publiko, ang pangunahing gawain nila'y pagsilbihan ang elitistang iilan: ang mga kapitalista, mga asendero at dayuhang kapitalista at pulitiko. Sa mga lansangan, pagala-gala sa paligid ang mga elemento ng estado upang patayin ang mga walang malay na mamamayang dukha, gumagamit man ang mga ito ng droga o hindi, sa ngalan ng digmaan laban sa droga na nagsisilbing balatkayo para sa katangiang kontra-maralita nito. Sa aming magandang katangian, pinipiga ng malalaking multinasyunal na kumpanya ng pagmimina ang mga lupa hanggang matuyo ito sa likasyaman habang nagsisilikas ang daan-daan hanggang libu-libong naninirahan doon. At higit sa lahat, sa tuktok ng ating sistemang pampulitika, mayroon tayong pinakabastos, mapagkunwari, elitistang reptilo, tulad ni Pangulong Duterte, na pinahintulutang mangyari ang lahat ng mga kagaguhang ito sa pamamagitan ng pagtatanggol sa kasalukuyang kaayusang labis na mapang-api at hindi demokratiko.
Sa kanilang kaliwa naman, nahaharap sila sa malawak na uri ng masang manggagawa, na sa pinakamalalang kalagayan ay tumindig at sama-samang ipinaglaban ang kanilang mga karapatan sa isang lipunang mapang-api na pinamamahalaan ng iilan. Mula sa mga unyon sa paggawa at mga grupo ng kababaihan hanggang sa mga grupong makakalikasan, mga pangkat ng LGBTQ + at marami pang mula sa inaaping sektor sa lipunan; na inilarawan ng mga kakila-kilabot na pangyayaring dinala ng pasistang administrasyong Duterte, ipinagtatanggol nila ang kanilang mga karapatan laban sa lahat ng anyo ng karahasang idinulot sa kanila - maging ito'y propaganda ng kasinungalingan, digmaang sikolohikal o pisikal na karahasan. Kahit na sila'y maaaring maging malakas, sila'y kulang sa bilang at napaglalangan ng malakas ng kaaway na tangan ang kayraming pera at pampulitikang puhunan upang mahadlangan ang karamihan sa kanilang makatarungan at lehitimong panawagan.
Sa isang lipunan ng mapagsamantala at pinagsasamantalahan, kaninong panig ang pipiliin mo? Ito ang batayang katanungang kinakaharap naming mga estudyanteng aktibista sa araw-araw.
Lumahok kami ng tiyakan sa aktibismo ng mga estudyante dahil sa aming mga natutunan sa umpisa pa lang: na kami'y tinuruang mahalin ang ating kapwa’t kababayan at manindigan kung ano ang tama.
Maaaring di namin ganap na maunawaan ang bawat isa, ngunit inaasahan naming mauunawaan ninyong mas malaki pa sa amin ang aming ipinaglalaban bilang mga estudyanteng aktibista. Inaasahan namin na isang araw — sa sandaling matapos na ang pakikibaka, at ang dating daigdig ng karahasan, kasakiman at pang-aapi ay mapalitan ng isang daigdig ng tunay na kapayapaan, pag-ibig at pagpapalakas sa mamamayan - magagawa na ninyong lingunin kaming muli, kaming inyong mga anak, at mapuno ng pagmamalaki dahil sa aming mga nagawa.
SAMAHAN NG PROGRESIBONG KABATAAN,
progresibongkabataan@gmail.com
Why we are activists: An open letter to all parents
Philippine Daily Inquirer
August 29, 2019
These are undoubtedly scary times. All fingers from our government and mass media seem to point to student activists as “salot ng bayan” at best, and recruiters for communist insurgent groups at worst. We know that you may feel that you have to protect us from the hands of our military, police and other state elements by discouraging us from taking to the streets… but we wish you would take time to understand why your children have become activists in the first place.
Your children live in a world where in each corner of their eyes, they are surrounded by the results of a society that has been divided by unbridled capitalism.
On their right, they are faced with politicians who think nothing of the people they are supposed to serve. Time after time, they are failed by those who’ve made public service a career, the primary trade of which is serving the elite minority: capitalists, hacienderos and foreign capitalists and politicians. On the streets, state elements roam around to kill unsuspecting poor citizens, whether they are drug users or not, under the name of a drug war that serves as a guise for its antipoor nature. In our beautiful nature, massive multinational mining companies suck the earth dry of resources at the expense of displacing hundreds up to thousands of people. And to top it all off, at the top of our political system, we have the most vile, misogynistic, elitist reptiles, such as President Duterte, who enable all these atrocities to happen by defending a status quo that is profoundly oppressive and undemocratic.
On their left, they are faced with the vast ranks of the toiling masses, who in the worst of conditions have stood up and fought for their rights collectively in an oppressive society ruled by the few. From labor unions and women’s groups to environmental groups, LGBTQ+ groups and more from the oppressed sectors in society; animated by the dire circumstances brought upon by the fascist Duterte administration, they defend their rights against all forms of violence inflicted upon them—whether it be black propaganda, psychological warfare or physical violence. Though they may be strong, they are outnumbered and overpowered by an enemy who has all the money and political capital to thwart most of their just and legitimate calls.
In a society of oppressors and oppressed peoples, whose side will you choose? This is the basic question that we as student activists are faced with every day.
We engage in student activism precisely because of what we’ve been learning from the very start: that we’ve been taught to love our fellow countrymen and stand for what is right.
We may not ever come fully to understand each other, but we hope you understand that what we fight for as student activists is greater than us. We hope one day—once the struggle has ended, and the old world of violence, greed and oppression has been replaced by a world of genuine peace, love and empowerment—you will be able to look back at us, your children, and be filled with pride for what we’ve done.
SAMAHAN NG PROGRESIBONG KABATAAN,
progresibongkabataan@gmail.com
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento